Deze update kwam pas in maart online. Er is veel gebeurd in de tussentijd leuke dingen en minder leuke dingen. In deze tekst staat niet dat mijn vader ook in Hongarije was geweest en een beetje mee heeft geholpen. Het ligt niet zo makkelijk als het lijkt ondanks dat bijna niemand weet dat ik blog durfde ik niet open er over uit te komen dat mijn vader langs was geweest. Mijn ouders zijn ruim 7 jaar uit elkaar geweest en die periode was niet altijd makkelijk. Ik zal er binnenkort wel eens wat over vertellen, maar het komt er dus op neer dat wij al die jaren eigenlijk geen contact hadden met mijn vader en mijn moeder het ook niet mocht weten… Tja helaas is het leven niet zonder ups en downs. Het mooie is dat mijn ouders nu na zo een lange tijd weer eens soort van relatie hebben. Een win win situatie voor ons allemaal dus. Ik ga jullie niet verder meer vervelen met onze problemen, want daar is deze update niet voor bedoeld ;). Lees hier deel 1, deel 2, en deel 3.
De afgelopen maanden heb ik door verschillende omstandigheden niet onze blog bij kunnen houden. Dit kwam onder andere doordat onze laptop net 20 dagen na de garantie ermee was gestopt (dit was eind november, begin december). En doordat ik me niet altijd even lekker voelde en veel moe was.
Babynieuws
We hebben namelijk nog iets te vertellen 🙂 de meeste zullen het wel weten, maar lang niet iedereen weet het. Precies een week voordat we naar Hongarije vertrokken kwamen we erachter dat we een broertje/zusje voor Sjors erbij krijgen. Voor mij betekende dat helaas geen zwaar werk doen, geen wasmachine inladen en zware dozen met boeken in de Combo laden. Gelukkig kregen we goede hulp van Melvin die hadden we het als één van de eerste verteld omdat hij dan ongemerkt kon dragen wat ik normaal deed.
Ik ga proberen afgelopen maanden zo goed als mogelijk te beschrijven en hoop niks te vergeten.(Dat is schijnbaar ook een zwangerschapskwaaltje haha)Eerst zal ik even melden dat ik nu in Nederland ben met Sjors en we hier sowieso tot aan de bevalling en erna nog even blijven. In Maart gaan we nog zo’n 10 dagen weg en in Mei ben ik uitgerekend 11 mei volgens de Hongaren en 14 mei volgens de verloskundige in Nederland.
De eerste weken alleen waren door de zwangerschap niet altijd even makkelijk. In tegenstelling tot mijn zwangerschap met Sjors was ik veel moe en ook iets vaker misselijk. Nu is het ook zo dat ik een 2 jarige heb die denkt dat hij nooit moe is heb rondlopen en ook op de dagen dat ik niks kon eten wel gewoon iets te eten wilde hebben. Dit maakte het voor mij niet altijd even makkelijk. Ik had geen man om op terug te vallen.
Verrassing en we gingen zwemmen
Na drie weken alleen te zijn geweest kwam eindelijk Thijs aan en als verrassing had hij Angelique en Ramses (zusje en haar vriend) meegenomen. We hebben lekker weer gehad en zijn veel uiteten geweest. Sjors is daar erg makkelijk mee die blijft gerust 1,5/2uur aan tafel zitten. Samen met Sjors en Thijs ben ik naar het Thermaalbad in Kaposvár geweest.
Wat lijkt het me leuk om hier in de zomer eens naar terug te gaan. Het buitengedeelte is erg groot en ik zag vele glijbanen. Het binnengedeelte was ook leuk te doen, je kon een stukje buiten zwemmen en het water word gewoon verwarmd. Het thermaalgedeelte ben ik voor de zekerheid maar niet in geweest. Sjors was door het dolle heen en rende blij voor ons uit naar het water. Hij is dol op zwemmen en was woest toen we even wat gingen eten. Het eten viel enorm tegen en dat is erg jammer voor zo’n mooi en groot zwembad als deze.
Echo
Deze week zijn we ook voor de eerste keer bij een dokter/verloskundige geweest. Met ongeveer 10 weken in gedachten gingen we opzoek naar een plek om een echo te laten maken die ons bevestigde dat alles goed was met het kindje. Na een bezoekje aan de dokter (orvos) die maar bleef vragen om een papiertje -die we niet hadden- vertelden ze ons eindelijk dat we naar het ziekenhuis moesten gaan voor een echo. Ik denk dat de Hongaren eerst bij de dokter laten testen dat ze zwanger zijn en daarna worden doorverwezen. Terwijl in Nederland je ook gewoon zelf naar de verloskundige kan bellen voor een afspraak.
Na een lange tijd wachten mochten we eindelijk de kamer in in het ziekenhuis om een echo te laten maken. Dat was tenminste wel ons idee en het was gelukkig ook zo. Het was een mannelijke dokter die de echo’s maakte en ook dat gebeurde op een andere manier dan in Nederland. Hier kon ik de baby niet zien, maar Thijs daarin tegen riep verbaasd uit; ‘Wow die is wel groot’. Ik zag niks en hoorde alleen hun zeggen dat het goed was en vroeg of het hartje goed klopte waarop hij ons even liet luisteren. We waren dolblij en ik had tranen in mijn ogen van geluk dat het zo goed ging met het kindje. Ik dacht dat ik net 10 weken zwanger was, maar dat bleek al bijna 11 weken te zijn.
Lekker weer en klussen
We genoten ondertussen van het lekkere weer met een zonnetje erbij en er was gestart met klussen. Eerst had ik ongeveer getekend hoe en waar de bedrading moest komen en waar ik stopcontacten wilde hebben. Vervolgens zijn Thijs en Ramses daarmee aan de slag gegaan. Ook werden er gipsplaten gehaald en later ook geplaatst.
Onze woonkamer na het plaatsen van de platen. Het is een hele verandering. Ik zal binnenkort een goede voor en na foto plaatsen want er is gigantisch veel veranderd.
Terugreis
Een week of twee later reed ik samen met Sjors en onze geliefde combo naar Nederland toe zonder TomTom. Ondanks het lekkere weer en de lieve mensen miste ik Thijs en was niet lekker vanwege de zwangerschap.
We reden pas rond 12 uur in Kaposvar weg en reden die dag door tot regenburg in Duitsland. Regenburg verdiende zijn naam ook echt die dag. Ik reed weg met een strakblauwe lucht en een felle zon en heel Hongarije en Oostenrijk was de lucht helder blauw. In Oostenrijk hebben we ergens bij de mac donald gegeten en ik kon Thijs even via Skype bellen.
Daarna reden we verder door tot Duitsland en daar hield ik mezelf voor te stoppen als;A ik moe was, B sjors wakker werd of C de combo dorst had. Aangezien Sjors doorsliep en ik wist hoe lastig het soms kon zijn een plekje te zoeken besloot ik om vooraan regenburg de weg af te gaan. De combo had ook dorst en ik moest de auto nog slaapbestendig maken. Het zou die nacht rond de 4 graden worden en extra dekens leken me wel handig.
Een slaapplek vinden was nog niet zo makkelijk en uiteindelijk kwam ik een km of 6 later een winkel tegen waar ik de bus had geparkeerd en waar we konden slapen. De plekken waar vrachtauto’s mochten overnachten was betaald en daar had ik geen zin in. Sjors werd wakker en we probeerden te slapen. Ik met mijn benen dubbel en Sjors languit.Slapen ging redelijk maar rond 4 uur lagen we beide wakker. Het was warm in de auto en door de spullen erg krap. Ik vroeg aan Sjors of hij wilde slapen of wilde auto rijden. Autorijden wilde hij dus zodoende reden we goed half 5/ kwart voor 5 de snelweg op nadat we onze trouwe combo hebben volgegooid.
Onderweg kwamen we sneeuw tegen en ondanks dat ik eigenlijk illegaal reed (geen winterbanden) viel het gelukkig allemaal mee met gladheid en files, het was maar een klein stukje met sneeuw.
Het was opvallend dat de Nederlandse grens zo slecht werd aangegeven vanuit Duitsland. Ik moest echt niet twijfelen en gewoon op mezelf vertrouwen. Ik merkte dat zodra ik ging twijfelen ik niet meer wist of ik goed reed of niet. Gelukkig bleek dat wel zo te zijn en vond ik vlak voor de grens van Venlo eindelijk het bordje NL wat aangaf dat Nederland niet zo gek ver meer was en wij op de goede weg reden. Zodra we de grens over reden viel gelijk de drukte met vrachtwagens op. Ik heb vrijwel het hele stuk links moeten rijden omdat er gewoon een enorme rij met vrachtwagens rechts was met amper ruimte om tussen te voegen. Omstreeks 14.15 kwamen we moe maar voldaan aan in Halsteren en reden we tot Sjors zijn teleurstelling niet rechtdoor naar oma maar links naar papa. Thijs was hartstikke verbaasd om ons zo vroeg terug te zien, hij had ons nog lang niet verwacht.
Iets later
Nog geen twee weken later waren we samen terug in Hongarije om te kijken of het met de dieren goed ging.
Ze worden in elk geval enorm goed verzorgd en komen niks te kort. Één van de poezen hebben we terug mee naar Nederland genomen die werd er niet gelukkig van om veel buiten te zitten en heeft echt liefde en aandacht nodig.Word vervolgd…
- Hongarije update: het begin #1
- Hongarije update #2 De reis
- Hongarije update: De eerste drie weken #3