Hier is het tweede deel van ons Hongaarse avontuur. Ik heb alles compleet gekopieerd en nog geen tijd gehad om alles na te kijken. Helaas is het momenteel erg druk hier en zit ik met Isabella die oververmoeid is en zowel overdag als in de nacht nauwelijks kan slapen. We zijn weer bezig om over die vermoeidheid heen te komen en dan hopelijk een klein beetje ritme in ons dagelijks leven te krijgen. Het eerste deel kan je hier vinden.
Het is inmiddels alweer bijna twee weken geleden dat we zijn aangekomen in Hongarije met onze dieren en de hulp van mijn moeder en broertje. Na twee slopende dagen autorijden zijn we na twee uur in de nacht aangekomen en moesten we eerst de dieren nog verzorgen voor we onze welverdiende rust konden gaan houden om vervolgens alweer voor acht uur wakker te worden gemaakt door Sjors die natuurlijk in de auto de nodige uurtjes had kunnen slapen.
Begint al goed
Doordat we op zaterdag pas na elf uur wegreden hebben we heel wat rij uurtjes gemist. De planning was om rond 4 uur in de nacht te vertrekken, maar dat mislukte doordat uitgerekend de dag voor vertrek mijn rijbewijs spoorloos verdwenen was. We hadden heel de auto wel 10 x doorzocht, de autoradio goed nagekeken(ja ja er was er klein mannetje die had ontdekt dat je pasjes in de cd speler kunt duwen), de buurvrouw van mijn moeder laten zoeken en alles uitgeladen en uitgezocht. Het werd al later en we werden moe en besloten maar te gaan slapen.
Afscheid nemen
De volgende morgen vonden we mijn rijbewijs terug onder de stoel van de pasaat. Natuurlijk hadden wij in de verkeerde auto gezocht naar dat pasje, maar wat was ik blij dat ik dat ding weer gevonden had! Hij ging mooi bij mijn telefoon in het hoesje, die raak ik nooit kwijt.
Nadat we afscheid hadden genomen van opa en oma. Vertrokken we richting ons oude huis om bij onze buren langs te gaan mijn zusje en haar vriend, die wilde ook heel graag nog afscheid nemen en hadden een tas vol cadeautjes voor ons en veel voor Sjors. Wat lekkers voor onderweg, veel leuke dingen voor in bad(knetterbad en kleurtjes) en een knuffel voor Sjors om zijn oom en tante niet te vergeten. Eerst heette de knuffel tante L en nu heet die alweer een week ome R. We werden uitgezwaaid door hun en vervolgende onze reis richting Esmo.
Dieren
Esmo had de afgelopen weken bij bekende van ons gestaan en nadat we ook daar afscheid hadden genomen en Esmo zonder al te veel gedoe de trailer in liep, en nog verwend werd met wilgentakken voor onderweg reden we richting oma daar gingen we onze konijnen Zoé en Fluffy, de katten Bengel, Therese(moortje) en German en mijn moeder en broertje ophalen voor de lange reis naar Hongarije. Lees hier tips om te emigreren met een kat of een konijn.
Verkeerde afslag
Het begon al lekker. Manlief reed op de tomtom en ik reed uit mijn hoofd en miste een afslag na de ring van Antwerpen, natuurlijk reed manlief mij achterna, maar hij reed al snel weer goed terwijl ik samen met mijn broertje zo’n 20 kilometer omgereden had. Onze belofte om 80-90 aan te houden hadden we gebroken. Ik moest en zou manlief inhalen en samen met hem rijden.
Na vele kilometers en een de tankteller die flink zakte vond ik hun terug. Ik had wel een beetje vals gespeeld door de tom tom die alleen in de Benelux werkt aan te zetten op een grensplaats in Limburg. Maar we hadden ze in elk geval gevonden. Mijn broertje en ik hadden een cd-speler in de auto die werkte en vermaakte ons wel. De auto voor ons had alleen een radio, maar die kregen een gratis katten mauw concert. In Duitsland hadden we onze eerste stop voor de dieren te laten drinken en uitrusten en voor onszelf even pauze te gunnen
Pauzes
Na de eerste stop volgden er meerdere stops voornamelijk voor plaspauzes. Bij elke pomp met zijn 3e/4e naar de wc dat leverde voor de tankstations wel lekker op met hun €0,50ct p.p. De dieren deden het boven verwachting goed. Vlak voor we bij de wat steilere bergen aankwamen kwam Thijs met het leuke idee om mij met de trailer te laten rijden. Ik wist toen nog niet dat er direct een hele steile stijging aankwam en had nauwelijks de tijd om goed te wennen aan de trailer, maar het ging allemaal erg goed.(had wel al eens met een aanhanger gereden en de snelweg is normaal gesproken alleen maar rechtdoor)
Overnachten
Ik reed het hele stuk tot Wurzberg waar we rond 21.00 in de avond aankwamen bij een benzinepomp om te vragen waar we konden overnachten. Een vriendelijke vrouw had voor ons een plekje geregeld waar Esmo en de konijnen voor niks mochten overnachten op een stal van een reittschule midden in de stad naast een treinspoor. Esmo blij, wij blij en de konijnen dolblij met hun mega stal vol met heerlijk stro om te ontspannen. Alleen wijzelf moesten nog een overnachting hebben.
De eigenaar van de stal belde alle hotels op die hij maar kon vinden en alles maar dan ook alles was bezet… Daar stonden wij dan om 10uur s’ ávonds doodmoe met nog een lange reis te gaan. Ik vond op internet een hotel 20 km verderop en Lars belde voor ons en er was 1 familie kamer waarvan de mensen die het hadden gereserveerd nog niet waren aangekomen, de vrouw belde het gezin op en de mensen hadden gezegd dat ze niet meer kwamen en dat wij de kamer mochten hebben! Nog nooit was ik zo blij dat ik lekker kon gaan slapen.
Voor Sjors was er een ledikant met van die spijlen en meneer moest natuurlijk zijn armen en benen er zo doorheen steken dat hij vast kwam te liggen.
Weer verder
De volgende ochtend kregen we een heerlijk ontbijt met eitjes (voor Sjors) en heerlijk broodjes en sinaasappelsap. We vervolgde onze weg en kwamen pas na 10 uur(veel te laat) aan op de stal waar Esmo en de konijnen stonden. Esmo liep wonder boven wonder gelijk de trailer in en toen ook de konijnen weer in hun doos zaten en we Lars wel 100x bedankte vervolgde we onze weg.
Toeristische route
Na een lange reis kwamen we rond weet ik het hoe laat bij Wenen aan. Vanaf hier kregen we de meest vreselijke toeristische route ooit binnendoor op de Hongaarse wegen. Het was 1900 in de avond en er stond dat het nog 4 uur rijden was. De tom tom was op geen enkele manier op een beter stand in te stellen en er restte ons niks anders dan verder te rijden. Ik had het echt helemaal gehad. Nooit eerder heb ik zo lang achter elkaar gereden en nooit eerder zo laat in de avond nog doorgereden.
Het was 12 uur en de tom tom gaf aan dat we er rond 2 uur s’nachts zouden zijn. Ik haatte dat ding echt. Ik wist zeker dat er een betere weg zou zijn. (die hebben ze op de terugweg wel genomen). Ik wilde de snelweg volgen die ver bovenlangs het Balatonmeer liep richting Boedapest en daar ergens afzakken langs de oostkant van het Balatonmeer. Iets wat vanaf Wenen naar Alamamellek niet mogelijk bleek te zijn, maar vanaf Alamellek naar Wenen toe weer wel. Raar maar waar…
Toen we na 2uur in de nacht eindelijk aankwamen moesten we Esmo nog op stal zetten en de ruimte voor de andere dieren in orde maken. Daarna konden we zelf eindelijk gaan slapen en dat was alles wat we wilden.
Word vervolgd…
Liefs Andrea