Toen mijn man en ik besloten hadden dat we graag een kindje wilden had ik nooit gedacht dat ik twee jaar lang borstvoeding zou geven. Over samen slapen dacht ik al helemaal niet aan. Dat vond ik maar eng, stel dat ik op de baby ga liggen? En hoort een baby niet in zijn eigen bed te slapen?
Ik heb even getwijfeld of ik wel een blog hierover zou moeten schrijven, maar dit is wel hoe ik ben en in het leven sta. Ik mag best wat meer voor mijzelf opkomen en niet zo onzeker zijn. Vandaar dat ik gewoon ga vertellen over samen slapen (ja in één bed) en onze mijlpaal van borstvoeding.
Vooraf wil ik even kwijt dat dit voor mij/ons gezin goed voelt. Het is onze manier van leven, maar ik wil hiermee niemand veroordelen of tegen het hoofd stoten. Ik heb respect voor alle moeders met hun verschillende manier van opvoeden. Of je je kind nu op de fles groot brengt of borstvoeding geeft we doen allemaal wat voor ons goed voelt en proberen allemaal een goede ouder te zijn. Ik vind het juist mooi dat er zoveel verschillende mensen en manieren van leven zijn.
De eerste periode dat ik zwanger was kwam er zoveel op mij af. In eerste instantie keken we naar onze eigen kindertijd en waren het erover eens dat we nooit wat te kort zijn gekomen. Dan hoor je familie, vrienden en andere vage bekenden over hun ervaringen en begint het een beetje vorm te krijgen hoe we het zelf wilden. De baby zou bij ons op de kamer slapen in een wiegje naast mij en zou als het lukte borstvoeding krijgen. Ik zou beginnen met 3 maanden en dan per periode bekijken wat en hoe we verder wilden. Na een half jaar zou de baby naar zijn eigen kamer gaan en weet ik veel wat ik toen allemaal dacht.
borstvoeding
Toen het moment was aangebroken en we trotse ouders werden van een zoontje veranderde iets in mij. Ik wilde dit kleine wondertje beschermen en zou voor hem alles doen wat goed voor hem zou zijn. Zei ik eerst nog dat als de borstvoeding niet wilde lukken het niks uitmaakte. Moest en zou het toch slagen. Ik heb veel gekolfd de eerste dagen om mijn productie omhoog te krijgen en dankzij goede begeleiding van de kraamhulp is dat dan ook gelukt.
Ik zou voor de drie maanden gaan, en vervolgens ben ik voor de 6 maanden gegaan. Toen was het al duidelijk dat ik niet wilde stoppen en ik zelf zou kijken wanneer het niet meer goed voelde. Na een jaar was ik er nog niet klaar mee en ook Sjors dronk nog lekker door. Toen hij 21 maanden was en er ineens mee wilde stoppen was ik best verdrietig. We hebben 21 maanden deze speciale momenten mee mogen maken en hij vond het goed zo. 
Het stond voor mij vast dat de volgende baby ook borstvoeding zou krijgen. Ook met Isabella ben ik er weer open in gegaan. Dat het voeden zou lukken dat geloofde ik wel. Dat ik twee jaar zou voeden had ik nooit gedacht, maar toch is het zo. Volgende de WHO norm is minimaal twee jaar voeden heel normaal. In Nederland hoor ik het niet vaak en vinden veel mensen het raar. Het viel mij de eerste keer in Hongarije al op dat het voeden van oudere kindjes (in het openbaar) gewoon als normaal gevonden word(Cola voor een kind van nog geen twee ook, maar dat is een andere discussie).
samen slapen
Isabella slaapt naast mij en tot nu toe vinden we het heerlijk. Toen ze klein was huilde ze veel en heb ik haar veel gedragen. Soms kon ze alleen, maar in slaap komen terwijl ze op haar buik op de mijne lag. Ze lag al in een wiegje naast mij, maar uit gemak is ze naast/op mij geëindigd. Ze had erg veel last van kramp en ik denk nu ook van reflux. Ik had veel te veel melk en zij verslikte zich regelmatig. Uiteindelijk kreeg ze dan één borst per keer en dat ging een stuk beter. Ze sliep regelmatig op haar buik dat hielp voor krampjes en naast mij hoorde en voelde ik precies wat ze deed.
We slapen samen op een veilige manier. Dat houd in dat ik in de houding sliep waarin ik ook voedde. Doordat ik zo lag kon ze niet lager naar beneden kruipen dan mijn benen/knieën. Nu slapen we gewoon hoe we zelf willen. Meestal op haar buik en vaak boven de dekens. Als ze geen dekens heeft dek ik haar lekker onder, of trek haar naar beneden zodat ze eronder past.
Ze slaapt nu nog steeds bij ons en dat heeft ook met gemak te maken. We slapen nu in de camper en Sjors heeft boven een eigen plek groot genoeg voor twee personen. Als ze wil mag ze ook bij hem slapen, maar dat wil ze niet. Boven kan het dichtgemaakt worden, zodat ze niet kan vallen.
Voor nu zien we wel wanneer zij of ik/wij er klaar mee zijn en ze bij Sjors mag gaan slapen. Nu vind ik het heerlijk die kleine handjes en dat warme lijfje heel dicht naast mij. Bovendien merk ik gelijk als ze verhoging heeft of gewoon niet lekker is.
Liefs Andrea