Ongeveer een anderhalve week nadat Thijs terug was uit Hongarije vertrokken Melvin, Sjors, Isabella en ik naar Hongarije. We namen een oude caravan onderweg mee zodat we konden overnachten onderweg.
Woensdag
Voor we vertrokken moesten we nog even langs het gemeente huis voor de ID kaart van isabella op te halen. Dat waren we vergeten en gelukkig herinnerde mijn moeder me er de dag ervoor nog even aan.
We vertrokken rond 12 uur en werden uitgezwaaid door mijn ouders en Thijs. Sjors was door het dolle heen en ook wij wilden graag weg. Ondanks dat ik Thijs heel erg ging missen en de twijfel of alles wel goed zou gaan onderweg reden we weg terwijl het ondertussen begon te regenen en onweren. Eenmaal op de weg valt de twijfel van me af en kan ik gaan genieten.
Isabella vind het rijden niet leuk. Ze is gewend bij mij te hangen of te liggen en niet dat ze moet wachten als ze honger heeft of iets. Ik kan moeilijk de auto gelijk aan de kant gooien om haar te laten drinken. We hebben vrij veel parkings en tankstations gezien, maar dat wisten we van te voren. Op deze dag regende het heel veel en in België liggen de parkeer plaatsen ver uit elkaar.
Ready to go
Buiten de buien om zagen we veel onweer en konden we best lekker doorrijden. Ergens voor Frankfurt hebben we een plekje op de parkeerplaats gevonden. Sjors was die avond druk niet normaal. Hij wilde naar Hongarije en wel nu gelijk. Hij was erg moe en bleef maar rond rennen en met zijn deken rondzwaaien. Uiteindelijk viel hij in slaap en kon ik hem lekker onderdekken. Isabella had ook heerlijk geslapen en ik af en toe.
Donderdag
Wederom was er vandaag veel regen afgegeven dus we zouden maken dat we weg komen.
Rond 11 uur haalde we een ijsje bij de mac en daarna hadden we file. Bij Wurzburg is het een rampenplan als je met een caravan rijdt. Je bent verplicht tussen de vrachtwagens te gaan rijden omdat de rijstroken anders te smal zijn door de wegwerkzaamheden .
In de middag zijn we gaan rusten en hebben we zo ook een file ontweken. Op Google zag ik precies waar en hoe lang er files stonden en ook of het nog rijdt of hardstikke stil staat. Deze avond hoopte ik stiekem Passau te halen wat helaas niet gelukt was. Ik heb 1 regel voor mezelf met autorijden en dat is als ik moe word stop ik er mee. Ik ga niks riskeren als ik moe ben. We reden deze keer de snelweg af om zo bij een tankstation te gaan staan aan een rustigere weg. Zo konden we de volgende ochtend op ons gemak tanken en misschien een broodje eten dachten we.
Vrijdag
Rond een uur of 8 nadat we de auto wat te drinken hadden gegeven reden we verder richting Oostenrijk. Helaas ontkwamen we weer niet aan file en reden we langzaam verder. Rond de middag kwamen we aan bij een tankstation vlak na Wenen waar we even bijkwamen en Isabella kon drinken en wij even naar de wc konden.
Weer file
Omdat het vrij heet in de auto was besloten we om door te rijden naar Neusiedler see en daar een plekje aan het water te zoeken om de middag door te brengen. Een ritje wat ongeveer 40 minuten duren zou… Omstreeks kwart voor 2 reden we na nog geen 15min gereden te hebben vol de file in… Een file die maar liefst 18km lang was waar we compleet stil in stonden in de brandende zon met een baby en peuter. Joepie daar had ik nou net zin in 😑. We stonden stil en af en toe reden we een paar meter verder. Isabella werd ongeduldig en had honger. Ik sprak met andere Nederlanders die onderweg naar Roemenië waren en kreeg te horen dat het een file van 18km lang was. Voorlopig stonden we nog wel even vast.
Toen Isabella echt ongeduldig begon te worden sprak ik een ander groepje Nederlanders aan die bij de vorige auto hoorden. Ik vroeg of één van hun de auto wilde rijden zodat ik rustig Isabella kon laten drinken. Gelukkig wilde ze het wel en zo kwam het dat er een wild vreemde jongeman in onze auto reed. Hij vertelde dat ze naar Roemenië gingen om een huis te bouwen in 3 weken tijd. Ze hadden al de hele nacht doorgereden. Jammer genoeg heb ik geen naam gevraagd ik zou best wel eens willen weten hoe het in Roemenië is gegaan. Als jullie het ooit lezen wil ik jullie nogmaals bedanken voor jullie hulp!
Nog een keer file
Alsof we nog niet genoeg in de file hadden gestaan kregen we in Hongarije na al een hele rustige rit achter de rug te hebben gehad nog een file voor onze kiezen. Bam weer stonden we stil. Ditmaal 1 km van een tankstation en gelukkig konden we die redelijk snel bereiken, maar ik was er mooi klaar mee die dag.. Deze file had 4 ongevallen staan en ik dacht echt hoeveel pech kan een mens hebben. Ik wist niet of ik moest lachen of huilen, maar koos uiteindelijk voor het eerste. We waren niet ver rijden van huis en besloten dan ook om te overnachten en morgen maar verder te rijden.
Dat blauwe puntje zijn wij.
Zaterdag
We kwamen rond 8 uur morgens eindelijk op onze bestemming aan en werden begroet door de buren en dieren. De buurman nam melvin en Sjors mee naar de appelboom in de straat en later kwam Atilla nog een ajandek (cadeau) brengen. Een grote zak aardappels en komkommers en een fles drank 😊. Ik gaf hen de driewieler die Thijs afgelopen keer mee had genomen. Sjors heeft al een tractor hier en bij beide oma’s heeft hij een driewieler en de kleine had nog niks. Ze zijn er heel blij mee.
We hielden wat rust, zetten het zwembadje voor Sjors op en gingen in de avond met de buurman en hun kleintje even in de speeltuin spelen. En daarna lekker op tijd slapen want we waren nog moe.
Dat waren onze eerste dagen.
Liefs Andrea