Oke dit is niet helemaal eerlijk. De straten, dorpjes en mensen in Hongarije zijn niet te vergelijken met de straten in Nederland. Toch ga ik het hebben over het loslaten van je kind, want dat is het eigenlijk. Wanneer is het goed om je kind alleen buiten de veilige hekken rond het huis weg te laten gaan? Een antwoord waarop alleen de ouders zelf antwoord op kunnen geven.
Veiligheid
Is een veilig huis en omgeving creëeren voor onze kinderen niet het streven van elke ouder? Ik denk het wel. We zouden het liefst onze kinderen opsluiten in een gouden kooi met alle gevaren zo ver mogelijk van ze af. We denken dat de grote boze buitenwereld buiten de hekken begint, maar weten tegelijkertijd dat daar ook de basis om te leren voor onze kinderen ligt. Vallen en opstaan, avonturen beleven, vriendjes maken en nieuwe plekken leren kennen. Zodra de hekken opengaan betekend voor de kinderen een heel nieuw avontuur.
Wanneer
Wanneer je er klaar voor bent is voor niemand te voorspellen. Ik ben zo een moeder wiens oudste kind bijna drie jaar word en nog nooit uit logeren is geweest, maar wie ik wel de straat op laat gaan om met de buurkinderen te gaan spelen. En dat in een land waar we de taal nauwelijks van spreken en sommige mensen zogenaamde zigeuners zijn. Ruim een maand voor zijn verjaardag speelt hij buiten op straat met de kinderen uit de straat. Kinderen van rond zijn leeftijd en ouder, allemaal spelen ze hier met elkaar. Met de buurjongen zou ik hem zo mee durven sturen.
Speeltuin
Elke warme zomeravond vult de speeltuin zich met kinderen in de leeftijd van 2 tot 20? Jaar. Iedereen(bijna) speelt met elkaar en ik mag dan ook erg blij zijn dat we zoveel kinderen in de straat hebben wonen. Momenteel is Isabella de jongste en krijgen we er weer nieuw buurkindje bij. Het buurjongetje is 1.5 en verderop wonen er ook een baby en jongen van 3jaar. Voorin de straat woont een meisje van een jaar of 2/3 gok ik en nog een jongen van 4/5jaar denk ik.
In de speeltuin spelen de kinderen soms alleen en soms komen de ouders mee. Ondanks dat ik ze niet versta probeer ik mee te luisteren en de gezegde woorden te onthouden. Dan gok ik wat er gezegd word en dat zoek ik op in translate. Zo heb ik het woord gyer geleers. ‘Gyer ide ‘ betekend kom hier.
Buiten de poort
Naar de speeltuin is Sjors helemaal alleen nog niet geweest. Wel gaat hij nadat hij toestemming heeft gekregen naar de buren toe of buiten de poort met de tractor rijden. Met de buurmeisjes heeft hij al zijn eigen taaltje ontwikkeld. Zo zaten we aan tafel en riep het meisje hem (in het nederlands) en keek hij haar aan en zij half fluisterend dat hij zo kwam. Hij was aan het liplezen en dat vond ik enorm schattig. Ik herken het van mezelf vroeger, zomaar die kleine dingen die erg bijzonder zijn. Hij word groot.
Verkeer
Het enige verkeer waar rekening mee gehouden moet worden zijn de rijdende winkels. Sommige vliegen nogal hard de straat in of rijden hard achteruit. We wonen in een doodlopende straat en de meeste rijden dus achteruit terug. Vanaf het moment dat hij kon lopen heb ik hem al geleerd op het verkeer te letten. Als er een auto aan komt stopt hij netjes in een berm om de auto er langs te laten. Als hij alleen zonder vriendjes op straat is mag hij van mij alleen maar op het padje voor ons huis spelen. Vaak gaat hij dan met zijn vingers in het zachte zand zitten spelen of als het heeft geregend door de plassen rennen. Als er kinderen zijn speelt hij op straat en houden ze hem in de gaten als er een auto aan komt. Zodra ze naar binnen gaan komt hij netjes vertellen dat ze weg zijn.
Conclusie
Doe wat goed voelt bij jou. Als je er klaar voor bent en je kind ook is het goed. Toch blijft loslaten iets wat erg moeilijk is. Als ik denk aan de dingen die ik als kind heb meegemaakt wat ook goed fout had kunnen gaan hou ik mijn hart vast. Zo had ik een vriendinnetje die uit de boom was gevallen en blijven hangen met haar jas. Gelukkig redde een buurvrouw haar. Zelf ben ik eens door het ijs gezakt in een smalle ondiepe sloot. Deze dingen zijn goed afgelopen, maar het kan ook anders gaan.
Hoe hebben jullie het aangepakt? Vanaf welke leeftijd speelde jouw kind alleen buiten?
Liefs Andrea
Dit is inderdaad een dilemma waar ik, als mama van 4 altijd mee worstel. gelukkig zijn mijn meisjes al op een leeftijd dat ze op hun broertjes kunnen passen als ze buiten gaan. wij hebben slechts een stadskoertje, maar gelukkig kunnen ze op het kerkplein voor de deur spelen. ‘gelukkig’ als in: ik kan ze zien. ik weet dat ik ze moet laten spelen en ontdekken, maar ik doe het liever ergens waar ik toch een oogje in het zeil kan houden 🙂
Ik herinner me de zorg en het zoeken naar evenwicht tussen je kind loslaten en ruimte geven en ze veilig willen houden. De precieze leeftijden weet ik helaas niet meer, maar op een gegeven moment mochten ze bij mij samen naar de speeltuin.
Dat lijkt me ook een erg lastige keuzen.
Dat lijkt me inderdaad lastig om te bepalen, er spelen zoveel factoren mee.
Omdat wij op een (woon)boerderij wonen speelden onze kinderen altijd op eigen terrein. Dus veel zorgen heb ik mij nooit gemaakt. Dat kwam pas toen ze op de fiets naar school gingen.
Persoonlijk vind ik ook dat het afhangt van waar je woont. Bij ons is het druk dus op straat spelen kan ons zoontje hier niet.
ik mocht snel alleen rondfietsen in de buurt maar moest wel altijd een gsm bij hebben. Een heel oud basic mobieltje maar voldoende voor mijn leeftijd toen.
Ik woon in een nieuwbouw wijkje waar altijd veel leeftijdgenootjes woonden. Ik speelde dan ook altijd buiten met alle kinderen uit de buurt en had als regel dat ik thuis moest komen als de lantaarnpalen aangingen 😉
Op straat spelen in eentje? Nee..het is nog lastig voor mij. Ik durf het niet om hem alleen op straat te laten spelen.
Het lijkt me heel afhankelijk van waar je woont…en hoeveel andere kindjes er buiten spelen..en hoeveel ’toezicht’ er is vanuit de huizen.
Ik denk dat het sterk afhankelijk is waar je woont en hoe druk het is. Onze zoon is 3.5 en mag prima voor het huis spelen. Hij is zo braaf dat hij de straat niet zo maar opgaat. Ik wil hem wel af en toe kunnen zien, maar ik heb geen angst dat hij wegloopt of meegenomen gaat worden.
Wat een goede tips. Ik denk dat je het heel goed aanpakt zo. En kleine ongelukjes horen erbij.
Een beter advies dan: doe wat goed voelt, is er denk ik niet.
Vroeger was dit bij ons ook wel een dingetje. Ik wilde altijd buiten spelen maar soms mocht dat niet. Nu snap ik dat ook, want ik was toch wel heel jong.
Dit lijkt me inderdaad ook echt de lastigste keuze ever. Ik weet nog heel goed dat ik voor de aller eerste keer “alleen” naar de tennis mocht fietsen, vervolgens achterom keek en m’n moeder semi undercover 100 meter achter me zag fietsen haha ;D