Naar bed, naar bed zei Duimelot Eerst nog wat eten, zie Likkepot Waar zal ik het halen?, zei Langejan In grootvaderskastje zei Ringeling Dat zal ik verklappen, zei het Kleine Ding
Elke avond na het eten start het zelfde ritueel, tandjes poetsen, wassen, uitgebreid knuffelen en natuurlijk niet te vergeten samen een boekje lezen. Ik vind het heerlijk om zo met de kinderen bezig te zijn en geniet er enorm van.
Soms verlang ik naar een keurig netjes opgeruimd huis. Een huis dat er niet na vijf minuten uitziet alsof er een bom is ontploft. Een lege bank zonder kledingstukken, draagdoeken en knuffels. Een vloer waar de vloer te zien is en niet vol ligt met autootjes of blokken. Een badkamer met keurig opgevouwen handdoeken in plaats van een overvolle wasmand en een grond met was. Ondanks dat het fijn is je huis op orde te hebben zou ik nooit in een huis zo opgeruimd als een museum kunnen wonen. Zo’n huis leeft niet, er word niet in geleefd. Lees verder
Dit is helaas al de tweede week dat mijn fotodagboek op dinsdag verschijnt. Dit komt door mijn challenge om op zondag telefoonloos door het leven te gaan. Daar komt binnenkort een artikel voor online. Vanaf vandaag komt mijn dagboek dus op dinsdag online. Zo krijg ik geen ruzie met mijzelf omdat ik toch op internet wil/moet. Het was niet zo een drukke week en ik heb dan ook niet heel veel foto’s gemaakt.
Iedereen die één of meer kinderen heeft weet hoe moeilijk het is om je huis netjes opgeruimd en schoon te houden. Iedereen met een baby die veel aandacht nodig heeft weet hoe het soms onmogelijk lijkt om een huis schoon en opgeruimd te houden. Behalve mijn schoonmoeder (Grapje haha heb een lieve schoonmoeder hoor :)). Al sinds Isabella er is lijkt het soms echt onmogelijk om het huis opgeruimd te krijgen en houden. Ze hangt letterlijk heel de dag aan mij in de drager en maakt het soms onmogelijk om te bukken om speelgoed of wasgoed op te rapen. Lees verder