Al van jongs af aan word ik getrokken door het avontuur. Als kind zijnde droomde ik over avonturen beleven en fietsvakanties zonder bestemming. Helaas is het van die fietsvakanties nooit gekomen doordat ik niemand had die met me mee wilde gaan. Alleen als 15 jarige of zelf nog iets jonger was ook geen goed idee. Een lange kanotocht met overnachten in een tentje langs de oever van de rivier leek me ook wel wat, maar ook niet helemaal haalbaar. 

Toen de paarden er kwamen en ik van de Ardenne had geproefd tijdens mijn twee ponykampen met dag tocht en trektocht was mijn droom om een trektocht te paard te maken er. Toen ik zestien was leerde ik mijn man kennen en is het er ook niet meer van gekomen. Hij wilde niet dat ik ging en iedereen vind zoiets raar als je het ze verteld. Het is een diep verlangen naar avontuur, vrijheid ik weet het niet, maar het zit er wel en nog steeds.

Huwelijksreis

Toen ik op mijn 20e trouwde met mijn man zijn we op de bonnefooi met een volgeladen auto gaan reizen. Drie weken lang wisten we niet waar we heen gingen en waar we zouden slapen s’nachts. Tijdens de laatste week op de terugreis regende het in Frankrijk en had Thijs de hele tijd veel pijn. Hij wist toen nog niet dat hij reuma zou hebben, maar daar zijn we helaas vrij snel daarna achter gekomen. Die periode wisten wij wel al dat we wilden emigreren naar een ander land en dat is maar goed ook want het avontuur trok me  aan.

Kinderen

Aan het einde van het jaar dat we trouwden kwamen we erachter dat we ons eerste kindje zouden krijgen in het nieuwe jaar. Onze toekomstplannen werden voor even in de wacht gezet, maar voordat Sjors zijn eerste verjaardag kon vieren hadden we al een tripje naar Zuid Frankrijk gepland staan. Roqbrune sur Argens was de plek waar we met mijn moeder en broertje twee weken lang vakantie zouden gaan houden. Een prachtige plek met mooie natuur en bovenal heerlijk weer en een zwembad! Daar droomden we weg over emigreren en zochten naar bouwvallen en stukjes grond op de mooiste plekken.

Thuisgekomen bleven we praten en stelden een plan op om een jaar even heel hard te gaan sparen en een datum dat we zouden gaan kijken naar huizen. Het werd geen zuid Frankrijk maar Hongarije. Een land wat goedkoper is om te leven, een huis te kopen en een goed klimaat voor reuma. Wilden we in Frankrijk een huis kopen zouden we meer inkomsten moeten hebben om te kunnen rondkomen. De winkels zijn duurder(op toeristische plekken vooral ) en het was er op sommige plekken groener wat dus ook betekend dat het er meer regent en dat is niet goed voor reuma.

Hongarije

Nu hebben we een leuk huis in Hongarije en toch blijft het avontuur aan mij knagen. Waarom kan ik niet gewoon tevreden zijn vraag ik mezelf af haha. Ik heb enorm veel zin in ons Hongaarse avontuur en toch blijft het onbekende mij trekken. Meerdaagse trektocht zal ik niet zo snel met mijn man kunnen doen, dat accepteer ik en als ik wil zou ik alleen moeten gaan of een hoop extra kosten en aanpassingen moeten maken om ook mijn man mee te kunnen nemen. Voorlopig hebben we nog genoeg te doen in en rondom ons huis in Hongarije.

liften met kinderen

Iets wat mij erg leuk lijkt om te doen is om op avontuur te gaan zonder auto en dan met een backpack liften naar mooie plekken. Overnachten zouden we dan via Cousurfing kunnen doen, dat word ook steeds populairder met gezinnen heb ik in de gaten. Als ons huis af is zou het erg leuk zijn om mensen te leren kennen via cousurfing.

Over liften daarin tegen zijn niet veel ervaringen te vinden wat betreft het liften met kleine kinderen. Toch kwam ik er na een tijdje googlen achter dat er meer mensen zijn die op deze manier reizen met kleine kinderen. Eén ding hebben ze allemaal gemeen en dat zijn de vooroordelen die mensen uit hun omgeving erover hebben. Die vooroordelen lopen uiteen van; ”Niemand neemt je mee zonder een kinderzitje” tot  ”Je bent hartstikke gek het is gevaarlijk”. Mensen die zulke uitspraken doen zijn pas gevaarlijk! Ik ben het een beetje beu met uitspraken van mensen die ooit een keer gehoord of gelezen hebben dat iets gevaarlijk is…

onbekend maakt onbemind

Als er ergens vooroordelen over worden gegeven is het wel over Hongarije. Het is daar niet veilig, ze stelen, ze profiteren, het eten is slecht en vast nog meer waar ik niet zo snel op kan komen. Om te beginnen zou ik nooit, maar dan ook nooit in mijn eentje in een land verblijven met mijn zoontje als ik me niet veilig zou voelen. Alles kan open blijven dag en nacht de tomtom kan je bij wijze van gewoon op de straat voor je hek leggen ze laten het liggen. Mijn S7 ligt gewoon op het raamlijst buiten ook al loop ik even naar binnen toe. Ik moet de eerste Hongaar nog tegenkomen die me niet wil helpen en als de mensen hier je willen helpen doen ze ondank de taal erg goed hun best om je te begrijpen.

toekomst

Ik hoop eerlijk gezegd dat ik ergens in de komende jaren gewoon eens op avontuur ga met de kinderen en het liefst ook mijn man. Aangezien hij eigenlijk niet zonder een goed bed kan moeten daar dus rekening mee houden. Het mooiste zou voor ons zijn om een camper te kopen of een grote bus om te bouwen tot camper en daar dan mee rond te gaan trekken. Als ik dan een wandeling wil maken blijft Thijs bij de camper en ga ik met de kinderen mooie plekken bezoeken die alleen lopend bereikt kunnen worden. We delen gelukkig samen de droom om mooie plekken te bezoeken en verre landen te ontdekken. Niet de bekende landen met hun massatoerisme maar onbekende plekken die niet wemelen van de toeristen.

Wat de toekomst ons gaat brengen weet ik niet, maar zolang we onze dromen najagen zal het best goedkomen.

Wat zijn jou dromen?

Liefs Andrea