Ik verbaas me erover hoe makkelijk kinderen met elkaar bevriend raken en soms een band voor het leven opbouwen. Als kind zijnde kun je je vrienden niet helemaal zelf uitkiezen en ben je aangewezen op de kinderen uit je eigen straat of woonomgeving. Ik denk dat het op die manier ook makkelijker is om een vriendschap op te bouwen.

verhuizen

Zelf had ik in mijn kindertijd ook veel leuke vrienden en vriendinnen gehad. Tot mijn 8e?(gok ik) heb ik aan de rand van Tholen gewoond met een speeltuin achter ons huis en een grasveld daar heel dichtbij. Met mijn zusje en onze vrienden en vriendinnen hebben we daar heel wat plezier beleefd en dingen uitgevreten. We stonden regelmatig bij de buurman bij de achterdeur te roepen om een snoepje, hadden geheime hutten in de bossen en planden uitjes naar leuke pretparken met onze vriendinnen. Daar is het trouwens nooit van gekomen. We verhuisden naar een stad verderop en maakten nieuwe vrienden.

andere omgeving

In de grote stad was het anders om te spelen als aan de rand van Tholen. Al hadden we in Tholen ook vrienden uit een ander land toch was in Berge de sfeer heel anders. De kinderen in de stad waren anders en er heerste ook een beetje het idee van wie had de grootste mond en zo. Soms was het best een beetje overleven en ook ik heb wel eens goed voor mijzelf moeten opkomen door letterlijk terug te slaan. Deze omgeving heeft er ook aan meegewerkt dat ik ben wie ik nu ben. 

Best friends for ever

Toch maakten we op een bepaalde periode periode ook hechte vriendschappen met meiden uit de buurt. Het maakte niet uit dat we niet op dezelfde school zaten en niet de zelfde leeftijd hadden. Met verschillende meiden waren we best close en beleefden we heel wat avonturen. Met de één droomde we over onze eigen shetlander(een pony) en met de ander maakten we leuke plannen haalden we van alles uit. Ondanks dat het een best beruchte straat was waar we in woonden hebben we er ook veel leuke herinneringen aan over gehouden.

We speelden uren buiten, bouwden hutten met gedumpte spullen, haalden kattenkwaad uit (belletje lellen, in lege huizen of tuinen rondstruinen, telefoneren met vreemde mensen tot haar moeder erachter kwam), mensen bespioneren, kaarten maken en verkopen, heitje voor karweitje, verkleden ons, maakten een ondergrondse hut, plukten bramen, kochten met ons verdiende geld een blikje cola en een zakje pindachips voor weinig geld, richten geheime clubjes op en met één van mijn vriendinnen had ik zelfs een draad gespannen van mijn slaapkamerraam naar die haar, in de tent slapen, de stad in, schaatsen in de winter, sneeuwballen of watergevecht houden en nog veel meer!

We hebben nog veel meer gedaan met zijn allen en ik kan wel zeggen dat we een hele leuke tijd hebben gehad. Dat waren mijn vriendinnen we konden samen lachen en samen huilen. Samen boos zijn op onze ouders of juist blij zijn omdat ze ons ergens mee naartoe namen. We hadden vaak de slappe lach en soms ook eens een meningsverschil.

uit het oog uit het hart

Jarenlang heb ik er niet aan gedacht omdat ik er niet mee bezig was of er simpelweg geen tijd voor heb. Ik vraag me wel eens of hoe het gegaan zou zijn als we contact hadden blijven houden. Als wij niet verhuisd zouden zijn en hun niet verhuisd/ naar een andere stad op school zouden zijn gegaan. Zouden we dan nu jaren later een leuke hechte vriendenkring hebben gehad? Of zouden we doordat we allemaal verschillende wegen in zijn gegaan als nog allemaal een ander leven opgebouwd hebben? Sommige dingen zullen we nooit achter komen helaas.

and ever

Soms zou het lekker zijn om eens even terug te kunnen denken aan die leuke kindertijd. Ik zou al mijn toenmalige vriendinnen (tenminste diegene die ik nog bij naam ken) wel eens terug willen zien. Gewoon eens lekker bijpraten over al die leuke jaren en misschien wel domme dingen die we gedaan hebben. Lekker samen lachen en gewoonweg kijken hoe dat voelt om weer eens samen te zijn. Misschien wel een rondje lopen door de buurt van onze herinneringen, belletje trekken bij die dikke man die met zijn blote buik nog steeds voor dezelfde deur zit. Kijken hoe het met de ‘kattendief’ gaat en spieken hoe onze oude tuin erbij ligt.

Veel KENNISSEN weinig diepgang

In de jaren dat we op ons zelfs woonden waren we echt op onszelf. We hadden genoeg vrienden om mee af te spreken, maar echte diepgang ontbrak. Ik moet eerlijk zeggen dat we toen ook echt genoeg hadden aan onszelf en ons eigen leven. Van het moment dat we op onszelf woonden tot het moment dat we naar Hongarije gingen hebben we ook eigenlijk niet echt een diepgaande vriendschap kunnen en willen opbouwen. Natuurlijk hadden we genoeg mensen waar we altijd bij terecht konden en hun ook bij ons, maar een echte vriendschap zoals in mijn kindertijd hebben we niet meer gehad en hadden we ook geen tijd voor.

vrienden in hongarije

Het verbaasd me werkelijk hoe snel we mensen leren kennen hier in Hongarije. Het zal vast te maken hebben met het feit dat we allemaal buitenlanders zijn in een vreemd land en dat schept bij voorbaat al een band. De mensen zijn over het algemeen vriendelijk alhoewel sommige Nederlanders meer op zichzelf zijn en dat is helemaal goed natuurlijk.
Waar ik nog het meest van sta te kijken is de vriendelijkheid en gastvrijheid van de Belgen. Vanaf het eerste moment word je gelijk opgenomen in hun leven als het ware en ben je welkom wanneer je maar wilt. Zelf staan ze ook te pas en te onpas aan de deur en dat spontane brengt een hoop gezelligheid met zich mee.

Het is fijn om te weten dat er mensen achter je staan en waar je altijd terecht kunt als er wat is. Ik vind het vooral fijn omdat je in een ander land niet zo makkelijk op je eigen familie en kennissen kan terugvallen als er wat is.

toekomstige vrienden

Ik ben erg benieuwd wat de toekomst ons gaat brengen en welke leuke mensen we nog meer gaan leren kennen. De mensen die veel reizen zullen ze vast kennen. De mensen waarmee je gelijk een klik hebt en die je soms jaren niet ziet of spreekt, maar altijd terecht kunt en hun ook bij jou. Vrienden over de hele wereld van verschillende culturen met verschillende meningen. Ik hoop ze te mogen leren kennen. Het lijkt me zo een rijkdom zulke mensen te mogen leren kennen.

Hebben jullie ook zulke BFF’s gehad en mis je ze wel eens? Of heb je nu zulke geweldige vriendinnen om je heen?
Ik ben best benieuwd naar jullie verhalen.

Liefs Andrea